Yaz tatilinin son haftalarıydı. Ali hocam bizleri aradı ve sınıf olarak yardıma muhtaç insanlara ramazan paketi dağıtacağımızı söyledi. Bizlerde babalarımızdan aldığımız gıda maddelerini okula götürdük. 3 aydır görüşmediğimiz arkadaşlarımızla görüşmemiz bizi çok mutlu etti. Okulda ilk olarak gelen malzemeleri güzel bir şekilde paketledik. Paket sayımız hesabımızdan fazla oldu onun için bir arabaya daha ihtiyacımız vardı. Ali öğretmenim sınıf annemiz Ayhan teyzeyi çağırdı. ayhan teyze okula gelince paketleri onun arabasına koyduk. Yola çıktık ama bazı evlerin adreslerini bilmediğimiz için bulamadık. Muhtarlığa gidip adresleri sorduk. Çok güzel bir rastlantı sonucu karşımıza bir postacı amca çıktı. Muhtar, postacıyı takip etmemizi söyledi. Postacıyı takip edip adreslerini bulduk. Gittiğimiz ilk evde yoksul bir teyzeyle karşılaştık. Durumu hiç iç açıcı değildi. Çünkü teyzenin kocası vefat etmiş birde 8 kız 1 erkek olmak üzere 9 çocuğu vardı. Durumları çok kötü olduğundan o eve fazladan 1 paket verdik. Yola koyulduk. Gittiğimiz başka bir evde de kapıyı açan çocuğun üzerinde kıyafet olarak bir poşet bulunmaktaydı. Öğretmenimiz çocuğun ablasına neden kardeşinin üzerinde poşet var diye sorunca ablasının verdiği cevap bizi çok üzdü ve utandırdı. Ablası “kardeşinin bir tek kıyafetinin olduğunu onunda yıkandığı için kardeşinin üzerine annesinin poşet bağladığını söyledi”. Bu evden muhtaç insanlara yapılan yardımların çok az olduğu düşüncesiyle ayrıldık. Ve son olarak yardıma muhtaç yaşlı bir amcanın yanına gittik ve ona da yardım paketimizden verdik ve onunla toplu bir fotoğraf çektirdik. İnsanlara yardım etmenin ne kadar güzel bir duygu olduğunu ogün anlamıştık böyle bir program düzenlediği için Ali hocamıza ve bize yardım eden Ayhan teyzemize teşekkür edip okul açılınca görüşmek üzere diye arkadaşlarımızla vedalaştık.
Yazan: Murat Şen ve Ceyhan Sezer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder